Z wia­do­mo­ści do psy­cho­lo­ga odchu­dza­nia:
- Bo pani to jest taka zasad­ni­cza – tego nie wol­no, tam­te­go nie wol­no, nawet kawy z mle­kiem się pani cze­pia. A prze­cież mówi pani, że wszyst­ko jest dla ludzi. To ja nie rozumiem…

Po pierwsze: wolno! Wszystko wolno!

Możesz jeść pącz­ki 5 razy dzien­nie, pić lat­te do każ­de­go pącz­ka, a pomię­dzy pod­gry­zać pta­sie mlecz­ko albo chip­sy…
Kim ja jestem, żeby Ci cze­goś zabro­nić? I dla­cze­go niby mia­ła­byś mnie słuchać? 

Po drugie: jeśli liczysz, że powiem Ci: rób tak jak robisz, kiedyś w końcu Ci się uda, to nie ten adres.

Taki rodzaj wspar­cia pro­wa­dzi do utwier­dza­nia Cię w prze­ko­na­niu, że coś z Tobą jest nie tak, sko­ro tak się sta­rasz, a kolej­ny rok Ci się nie udaje.

Po trzecie: kiedy mówisz, że to przecież taka mała, jedyna przyjemność w Twoim życiu – w mojej głowie wyje alarm.

Jeśli cze­ko­la­da, droż­dżów­ka albo kawa z mle­kiem to jedy­na przy­jem­ność w Two­im życiu, to szyb­ko jed­na kost­ka zamie­ni się w dwie, a potem w pół tablicz­ki albo i w całą, a kawa z mle­kiem wyprze wodę i będzie się poja­wiać 3 – 4 razy. Bo my chce­my, żeby było przy­jem­nie. Chy­ba coś tu idzie nie tak …

A na pew­no nie idzie w stro­nę szczu­pło­ści i zdrowia.

I nie, nie mówię, że jedze­nie nie może być przy­jem­no­ścią – może, a nawet powinno.

Jed­ną z wie­lu, a nie pierw­szą i naj­waż­niej­szą. Jedze­nie jako takie, a nie tyl­ko to, co sma­ku­je słod­ko i pobu­dza układ nagro­dy (i dla­te­go jest tą jedy­ną przyjemnością)!

A ja Ci mówię, że masz ją odsta­wić i nauczyć się korzy­stać z niej świa­do­mie, a nie do popra­wia­nia nastro­ju. W sumie, nie dzi­wię się, że się wkurzasz)

Po czwarte: jeśli przeraża Cię odstawienie jedzeniowej, słodkiej przyjemności to znak, że coś jest na rzeczy.

Mam wra­że­nie, że gdy­bym popro­si­ła o odsta­wie­nie pomi­do­rów albo bro­ku­łów to nie było­by takie­go dramatu.

Pomyśl o tym.
Sta­rym klu­czem nie otwo­rzysz nowych drzwi.
Kon­se­kwen­cje pocie­sza­nia się jedze­niem czy trak­to­wa­nia go jako jedy­nej przy­jem­no­ści nosisz na sobie w posta­ci tkan­ki tłusz­czo­wej. Taka to przyjemność.

Poukładaj relacje z jedzeniem:

• dowiedz się dla­cze­go nie ma w Two­im życiu innych przyjemności,
• co to za stres towa­rzy­szy Ci non stop (i choć może być led­wo zauwa­żal­ny, to szko­dy, któ­re czy­ni są olbrzymie)
• jakich emo­cji nie chcesz dopu­ścić do gło­su tyl­ko je zaja­dasz albo zapi­jasz, a potem idziesz na die­tę i się samo­bi­czu­jesz, bo znów nie działa.…

Twój mózg zawsze będzie chciał usły­szeć: możesz wszyst­ko. I będziesz szu­kać kogoś, kto tak Ci powie.
Ja Ci powiem: możesz wszyst­ko, tyl­ko naucz się naj­pierw sie­bie i naucz się wybie­rać to, co dla Cie­bie dobre ❤️
Praw­do­po­dob­nie mózg wte­dy odpowie:idziemy dalej, znaj­dzie­my jakąś przy­jem­niej­szą opcję.

Pamię­taj, że zawsze możesz wró­cić do począt­ku i spraw­dzić czy to zadziała…

Puść dalej, jeśli uznasz, że komuś się przyda.

Jak tam u Cie­bie z przy­jem­no­ścia­mi, wymów­ka­mi i dba­niem o siebie?